Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Ac tamen hic mallet non dolere. Duo Reges: constructio interrete. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Primum quid tu dicis breve?

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Quo tandem modo? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Est, ut dicis, inquit; Paria sunt igitur. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sed nimis multa. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Nam ante Aristippus, et ille melius. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Sed tamen intellego quid velit. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Deprehensus omnem poenam contemnet. Tenent mordicus. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? In schola desinis.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Recte dicis;

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Bork Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Haec dicuntur inconstantissime. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Itaque fecimus. Satis est ad hoc responsum. Is es profecto tu. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Stoicos roga. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.