Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Duo Reges: constructio interrete. Nunc vides, quid faciat. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quid censes in Latino fore? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid est enim aliud esse versutum? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Moriatur, inquit. Sit enim idem caecus, debilis. Sedulo, inquam, faciam. Cur post Tarentum ad Archytam? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. An tu me de L. Sed fortuna fortis; Utilitatis causa amicitia est quaesita. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nihil ad rem! Ne sit sane;