Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Duo Reges: constructio interrete. Tuum credibile? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Sed nimis multa. Deprehensus omnem poenam contemnet. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Comprehensum, quod cognitum non habet? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Zenonem roges;
Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Age, inquies, ista parva sunt. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
An eiusdem modi? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Bork Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Sed ad bona praeterita redeamus.
Videsne, ut haec concinant? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Certe non potest. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Sed nunc, quod agimus; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quare ad ea primum, si videtur; Eadem fortitudinis ratio reperietur. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Et quidem, inquit, vehementer errat; Sed potestne rerum maior esse dissensio?
