Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Duo Reges: constructio interrete. Ut id aliis narrare gestiant? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quid de Platone aut de Democrito loquar? At certe gravius. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Memini vero, inquam;
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Esse enim, nisi eris, non potes. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Et quod est munus, quod opus sapientiae? In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Avaritiamne minuis? Pauca mutat vel plura sane; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quo modo autem philosophus loquitur? Negare non possum.
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Torquatus, is qui consul cum Cn. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Moriatur, inquit. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Deinde dolorem quem maximum? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Prioris generis est docilitas, memoria; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Minime vero istorum quidem, inquit.
