Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad eos igitur converte te, quaeso. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Duo Reges: constructio interrete.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; At enim hic etiam dolore. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quid enim possumus hoc agere divinius? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Sed fortuna fortis; Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Non potes, nisi retexueris illa.

Ratio quidem vestra sic cogit.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Immo alio genere;

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Verum esto; Nam quid possumus facere melius? Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.